Jodła balsamiczna (Abies balsamea)

Jodła balsamiczna – jak sama nazwa wskazuje, ma jedną z niepowtarzalnych cech: wydziela bardzo intensywny zapach balsamu kanadyjskiego. Nie muszę wspominać o dobroczynnym działaniu jej intensywnych olejków eterycznych na układ oddechowy. Obok sosny czarnej - najsilniejsze drzewo. Odporne na suszę, mróz i przesadzanie. Przybiera najciemniejszy kolor w naszej uprawie. Drzewko zimozielone. Warto je mieć i obserwować jak bardzo  zmienia się w okresie od wiosny do zimy. Wiosną jodła balsamiczna robi się puchata, ma bardzo jasne przyrosty - od jasnozielonych po żółte.  Na jesień poważnieje.

Igły krótkie, tępe i ciemniejące. Nie ma specjalnych wymagań co do podłoża.

Nadaje się do samodzielnych stanowisk, wtedy rośnie szeroko. Doskonale nadaje się też do szpalerów lub na żywopłoty. Można ja formować i przycinać według własnego gustu i wyobrażeń. Można  naginać gałązki, ponieważ są miękkie i elastyczne.   

Jest to jeden z ciekawszych gatunków po sośnie czarnej, z którego można stworzyć drzewko marzeń.

Wysokość do 7 m.